۳۰ ارديبهشت ۹۸ ، ۰۶:۱۶
نرو... تو نیز پسر فاطمه ای!
دل از دست داده ای. آرام آرام همانند مردان این خانه می سوزی و می سوزی. وقتی پدر، علی باشد و فرزند کسی چون تو، شکسته می شوی آن زمان که می نگری پدر در بستر آرمیده و در برابر چشمان فرزندان فاطمه رنگ به رخسار ندارد و مدام آیه استرجاع می خواند. دلت که در این اندوه انبوه از دست رفته است؛ اما آنچه بیش از همه بی تابت می کند، تشویش فرزندان فاطمه است. عباس! تو آمده ای که غبار غم بر رخسار فرزندان فاطمه ننشیند؛ تو آمده ای که غریو حیدری ات پناه و امید بخش دختران این خانه باشد و تو آمده ای تا این خانه برای سایه سار غیرت علی دلتنگی نکند. بمان عباس؛ نرو. تو نیز پسر فاطمه ای ...
+ ماه تمام من - مرتضی اهوز