تمنا (3)

1) تفاوت اساسی شیعیان با دیگر مذاهب و مکاتب این است که شیعه حواس ظاهری را نقطه‌ی شروع شناخت بشر می‌داند و نه انتهای آن. بدین معنا که شیعه، نخست برای شناخت و معرفت، از راه‌های حسی وارد می‌شود و در نهایت آن را به‌صورت عقلی اثبات می‌کند.

2) در دیدگاه اسلام لازم نیست خداوند کسی را برای انتخاب مسیر باطل مجازات کند؛ چراکه سقوط در دره‌ی باطل، خود مجازاتی سخت است. جغرافیای جهنم، همان قعر دره‌ی باطل است.

3) زمینه‌سازی برای انتظار و ظهور، نه پس از غیبت حضرت حجت که دقیقا از عصر پیامبر و با تلاش ایشان آغاز و با ائمه‌ی دیگر به‌طورجدی معماری و مهندسی معرفتی آن پی‌گیری گردید؛ به‌گونه‌ای که هندسه‌ی معرفت مهدوی پیش از تولد امام دوازدهم، در بین مسلمانان شکل گرفته بود.

4) پیامبر خطاب به حضرت‌ علی علیه‌السلام: بدان که شگفت‌انگیزترین مردمان در ایمان، و عظیم‌ترین آنان در یقین، کسانی‌اند که در آخر زمان می‌آیند. پیامبر را نمی‌بینند و حجت خدا نیز از آنان پوشیده است، اما به او ایمان می‌آورند با نوشته‌های روی کاغذ.

5) در فرازی از دعای عصر غیبت از این که در جرگه‌ی ناامیدان و منکران بیفتیم، این‌گونه به خدا پناه می‌بریم: و نه با تو نزاع کنم در تدبیرت، و نه بگویم: برای چه، و چگونه، و چه شده ولی امر ظهور نمی‌کند، و حال آنکه زمین از ستم پر شده است...

 

+ تمنا - رضا مصطفوی

تمنا (2)

1) باور مهدویت و امید به آیندۀ بشر و زمین، با جامعه پیوندی عمیق دارد. تلاش تک‌تک کسان جامعه، در شکل‌گیری بستر ظهور نقشی زندگی‌ساز دارد و این تلاش‌ها، به تشکل جامعه‌ی متحد جهانی خواهد انجامید. دعوت به دعای فراوان برای فرج، در روایات معصومان علیهم السلام در حقیقت دعوت به شناخت منتظر و فهم جامعه‌ی منتظر و عمل به وظایف عبادی و اجتماعی اوست.

2) ثروت و فقر، سلامت و بیماری، لذت و رنج در دنیا اصالت‌ ندارند و بیان‌گر کرامت یا اهانت الهی نیستند. همه‌ی این‌ها تنها آزمایشی است برای بالا رفتن یا فرو افتادن انسان در جایگاه زندگی ابدی.

3) در حوزه‌ی مهدویت و انتظار، دوران غیبت، دوران ابتلا و آزمون بشر است.

4) در قواره‌ی بشری، انسان‌ها با گرفتار شدن به شر و خیر، غربال می‌شوند تا به جایگاهی برسند که جامعه‌ی بشری، زمین را از سوی خدا و به سوی او اداره کند.

5) اسلام نیز نه دین گل‌وبلبلی است، نه آیین عشقی و لاابالی‌گری؛ دین صلح و جنگ، ساختن و سوختن، درمان و درد است. همه‌ی این‌ها با هم است. اسلام دین بشرِ زمینی است، نه فرشتگان طبقه‌ی هفتم آسمان.

6) امام صادق علیه‌السلام: ما قیام نمی‌کنیم در زمانی که پنج تن یاور نمی‌یابیم. ما با زمان آشناتریم.

7) چگونگی یاری امام نیز بسته به زمان‌ها و احوال و مکان‌ها گونه‌گون است. یاری در عصر حضور، به‌گونه‌ای است و در زمان غیبت گونه‌ی دیگری دارد؛ گاهی یاری با تقیه است و گاهی با دعوت به او؛ گاهی با جهاد در رکاب او، و گاهی با دعا برای تعجیل فرج و ظهورش؛ گاه با ذکر فضایل و صفات و دلایل و نشانه‌های امامت و گاهی با یاری دوستان و محبانش؛ گاه با نوشتن و گفتن است و گاه با سکوت و نهفتن. تنها و تنها خواست امام مهم است و بس.

 

+ تمنا - رضا مصطفوی

تمنا (1)

1) با ظهور

پروندۀ «ثواب انتظار» بسته می‌شود

و پروندۀ «اطاعت و اعتماد به حجت خدا» باز خواهد شد

و فرازی نو در دورانی نو آغاز خواهد یافت.

 

2) جامعۀ جهانی پرتجربۀ امروز

منتظر است

منتظرِ نظامی نو

بی‌کم‌وکاست

آرامش آخرین

زندگی‌ساز.

این جامعه

دنیایی را تمنا می‌کند که از بزرگان و معصومان برای ما ترسیم کرده‌اند.

 

+ تمنا - رضا مصطفوی

بیایید برای زینتِ دوشِ نبی گریه کنیم!

«در روز عید قربان، شما عالمان، همۀ شما، در مصلای نماز حاضر می شوید و همراه با نماز عید، داستان ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام را بیان می کنید، و وقتی می گویید ابراهیم خنجر بر گلوی اسماعیل گذاشت، های های گریه می کنید و فریاد می کشید و دستار از سر می اندازید! آیا مگر اسماعیل قربانی شد؟ آیا مگر خداوند از قربانی اسماعیل چشم نپوشید؟ پس چرا گریه می کنید؟!»

بغض دوباره راه گلویش را بست. صدایش به لرزه افتاد و چشم هایش دوباره بارید. «بیایید بر آن قربانیِ سر بریده ای گریه کنیم که نور دیدۀ مصطفی و سیدۀ زنان عالم بود! بیایید برای آن شهید مظلوم کربلا گریه کنیم که پیمان شکنان و بی غیرتان و لعنت شدگان او را با لبان تشنه ظالمانه سر بریدند و سر مبارکش را بر نیزه کردند و حرم محترمش را به غارت بردند! بیایید برای سیدالشهدا حُسین گریه کنیم! برای نور دیدۀ رسول الله. آن حسینی که زینت دوش نبی خدا بود. چه شده است که اکنون شما قاتلانِ او را امام و پیشوای خود می دانید!»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

اولین مردِ مسلمان

«همۀ مسلمانان در این باره متحدند که علی علیه السلام یک لحظه هم به خدا شرک نورزید و از همان کودکی خدای یگانه را می پرستید، درحالی که ابوبکر پس از چهل سال جاهلیت و بت پرستی مسلمان شد.»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

برترین و محبوب ترین

«خود شما مگر حدیث تشبیه را روایت نکرده اید که رسول خدا فرمود: هرکس می خواهد آدم را در علمش، نوح را در تقوایش، ابراهیم را در بردباری اش، موسی را در هیبتش، و عیسی را در عبادتش بشناسد، علی را ببیند. رسول خدا در همین یک روایت، صفت چندین پیامبر اولوالعزم را در علی علیه السلام جمع کرده است. پس علی علیه السلام پس از رسول اکرم، از همۀ انبیا برتر است و محبوب ترینِ خلق خدا پس از ایشان است.»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

ضربۀ برتر

«این را حتماً شنیده اید که در جنگ خندق وقتی همۀ احزاب به جنگ پیامبر آمدند، علی علیه السلام، عمرو بن عبدود، قهرمان عرب را با یک ضربه از پای درآورد و رسول اکرم فرمود: این ضربۀ علی برتر از عبادت همۀ جنیان و انسان هاست.»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

مباهله

«پیامبر چه کسی را به عنوان نفسِ خود، با خود به مباهله برد؟ آیا او کسی جز علی بن ابی طالب بود؟»

کسی پاسخ نداد. «مسیحیان نجران که در محل مباهله حاضر بودند، با یکدیگر می گفتند اگر محمد با سرداران و بزرگان خود به میدان آمد و شکوهِ مادی و قدرت ظاهری خود را نشان ما داد، معلوم است که اعتمادی به نبوت خود ندارد؛ اما اگر با فرزندان و عزیزان خود بیاید، پیداست که آن قدر به خود ایمان و اعتقاد دارد که حاضر است عزیزترین کسان خود را فدا کند. با ورود پیامبر، سران مسیحی بهت زده به هم نگاه می کردند. حتی مسیحیان هم به درستی اهل بیت پیامبر علیهم السلام و منزلت آنان را شناختند. شما از مسیحیان به پیامبر نزدیک تر نبودید؟»

باز هم صدایی از کسی بلند نشد. «اسقف نجران با دیدن همراهان پیامبر گفت: «من چهره هایی را می بینم که اگر دست به دعا بلند کنند و از خدا بخواهند که بزرگ ترین کوه ها را از جای برکَند، فوراً کنده می شود. ما نباید با این چهره های نورانی وارد مباهله بشویم که شکست می خوریم و یک مسیحی هم روی زمین باقی نخواهد ماند!»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

حقیقت

حقیقت هیچ گاه در اکثریت نبوده است. خیلی از آن ها که با مولایمان حسین جنگیدند، گمان می کردند در رکاب رسولِ خدایند.

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

اکسیرِ آدمیت

کاش جابر حیّان دنبال اکسیری بود که ما را آدم کند! ما انسان ها عناصر بی ارزشی هستیم، خاکیم و آب، آتشیم و باد. هیچ کداممان با هم فرقی نداریم، اما یکی می شود مثل جانوران و درندگان، بلکه از آن ها گمراه تر، یکی هم می شود اشرف مخلوقات، مثل رسول خدا، مثل علی علیه السلام. کاش جابر حیان دنبال اکسیری می افتاد که به ما انسان ها بزند و آدممان کند. ما فقط هیزم های جهنمیم، اگر حقیقت را درک نکنیم. از چهارپایان گم راه تریم، اگر غافل باشیم.

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی