تمنا (2)
1) باور مهدویت و امید به آیندۀ بشر و زمین، با جامعه پیوندی عمیق دارد. تلاش تک‌تک کسان جامعه، در شکل‌گیری بستر ظهور نقشی زندگی‌ساز دارد و این تلاش‌ها، به تشکل جامعه‌ی متحد جهانی خواهد انجامید. دعوت به دعای فراوان برای فرج، در روایات معصومان علیهم السلام در حقیقت دعوت به شناخت منتظر و فهم جامعه‌ی منتظر و عمل به وظایف عبادی و اجتماعی اوست.
2) ثروت و فقر، سلامت و بیماری، لذت و رنج در دنیا اصالت ندارند و بیان‌گر کرامت یا اهانت الهی نیستند. همه‌ی این‌ها تنها آزمایشی است برای بالا رفتن یا فرو افتادن انسان در جایگاه زندگی ابدی.
3) در حوزه‌ی مهدویت و انتظار، دوران غیبت، دوران ابتلا و آزمون بشر است.
4) در قواره‌ی بشری، انسان‌ها با گرفتار شدن به شر و خیر، غربال می‌شوند تا به جایگاهی برسند که جامعه‌ی بشری، زمین را از سوی خدا و به سوی او اداره کند.
5) اسلام نیز نه دین گل‌وبلبلی است، نه آیین عشقی و لاابالی‌گری؛ دین صلح و جنگ، ساختن و سوختن، درمان و درد است. همه‌ی این‌ها با هم است. اسلام دین بشرِ زمینی است، نه فرشتگان طبقه‌ی هفتم آسمان.
6) امام صادق علیه‌السلام: ما قیام نمی‌کنیم در زمانی که پنج تن یاور نمی‌یابیم. ما با زمان آشناتریم.
7) چگونگی یاری امام نیز بسته به زمان‌ها و احوال و مکان‌ها گونه‌گون است. یاری در عصر حضور، به‌گونه‌ای است و در زمان غیبت گونه‌ی دیگری دارد؛ گاهی یاری با تقیه است و گاهی با دعوت به او؛ گاهی با جهاد در رکاب او، و گاهی با دعا برای تعجیل فرج و ظهورش؛ گاه با ذکر فضایل و صفات و دلایل و نشانه‌های امامت و گاهی با یاری دوستان و محبانش؛ گاه با نوشتن و گفتن است و گاه با سکوت و نهفتن. تنها و تنها خواست امام مهم است و بس.
+ تمنا - رضا مصطفوی