زبانِ گنجشک
می گویم: «باور کنم که ابوالحسن رضا زبان گنجشک را می فهمد؟»
سلیمان می گوید: «خب، باور نکن! اینکه چیزی از ارزش و مقام ابوالحسن کم و یا زیاد نمی کند.»
+ سفرنامه ای که گم شد - فریبا کلهر
می گویم: «باور کنم که ابوالحسن رضا زبان گنجشک را می فهمد؟»
سلیمان می گوید: «خب، باور نکن! اینکه چیزی از ارزش و مقام ابوالحسن کم و یا زیاد نمی کند.»
+ سفرنامه ای که گم شد - فریبا کلهر
«یادم می آید زمانی پدر ابوالحسن به هارون الرّشید گفته بود: شما بر جسم ها حکومت می کنید؛ ولی ما بر قلب ها حکم می رانیم.»
+ سفرنامه ای که گم شد - فریبا کلهر
نماز که تمام می شود، برای ابوالحسن سفره ای پهن می کنند. سفره بزرگ است و بیشتر از ده-یازده نفر می توانند دور آن بنشینند. ابوالحسن می نشیند. یاران و غلامان و بزرگان هم بر سر سفره می نشینند. با نشستن غلامان، جای بقیه تنگ می شود. احمد بن عمر به ابوالحسن می گوید: «فدایت شوم! کاش برای این غلامان سفره ای جداگانه انداخته می شد!»
ابوالحسن رضا بی معطّلی جواب می دهد: «پروردگار ما یکی است. پدر و مادر ما هم یکی است و پاداش هم به کردار است.»
+ سفرنامه ای که گم شد - فریبا کلهر
«تعجّب می کنید اگر بگویم علی بن موسی الرّضا با هر کس با زبان خودش حرف می زند؛ با یهودی و مسیحی رومی و یونانی...!»
می پرسم: «او چطور این همه زبان را یاد گرفته است؟»
والی می گوید یکی از یاران علی بن موسی الرّضا که اسمش ابوالصّلت است، همین سؤال را از او پرسیده و او جواب داده است: «من حجّت خدا بر بندگان او هستم؛ و خداوند هیچ حجّتی را بر قومی برنمی انگیزد، مگر اینکه زبان آنان را می داند و لغاتشان را می فهمد؛ و مگر امیرالمؤمنین علی علیه السلام نفرمود: « به ما نیروی داوری و سخن قاطع داده شده است (أوتینا فَصل الخطاب)؟ پس آیا این نیرو، به جز معرفت به هر لغت، چیز دیگری است؟!»
+ سفرنامه ای که گم شد - فریبا کلهر
امام رضا (علیه السلام) به سلیمان بن جعفر الحمیری که می پرسد آیا زمین از حجت خدا خالی می ماند؟ می فرماید: «اگر زمین [به اندازه] یک چشم بر هم زدن از حجت خالی بماند، ساکنانش را در خود می بلعد.»
+ 7 ج ن - امید کوره چی
«اسارت در عادت» و «هراس از پرواز» خط اول کتاب ابلیس است.
+ 7 ج ن - امید کوره چی
اگر همه ی عالم به شریعت بندگی خدا را بکنند چیزی بر جلال خدای یگانه افزوده نمی شود و اگر همه ی دنیا مستکبر شوند و طاغی، باز ذره ای از کبریایی او کم نمی شود و شریعت تنها برای اکرام خود انسان ها وضع شده.
+ 7 ج ن - امید کوره چی
امان از فیگورها که برتر از قدرت ها هستند و شاگردان هم اغلب بنده ی فیگورها هستند نه طالب علم و جویای قدرت، بسیار دیده ام شاگردی بدون گرفتن نشان یا دیدن قدرت خارق العاده ای در سلک استادی درآمده؛ چرا که فیگور آن استاد فیگور خوبی بوده و جمله ها را یکی در میان مجهول جواب می داده، یا در بین صحبت مکث های طولانی می کرده تا همه بدانند از جایی دیگر فرمان می گیرد هنگام صحبت.
+ 7 ج ن - امید کوره چی
انسان تا خدا را دارد پادشاه روی زمین است.
+ 7 ج ن - امید کوره چی