ماهِ رمضان

«روزهای ماه خدا آدم را شرمنده ی مهمان می کنه.»

 

+ به نام یونس - علی آرمین

یونس در شکمِ ماهی

مهدیه نقاشی اش را به طرف یونس گرفت.
«این نقاشی را برای شما کشیدم. عکس خودت را کشیدم. خوشگله؟»
یونس نقاشی را گرفت. «آفرین دختر گلم، خیلی ماهیِ خوشگلی کشیدی، ولی من که توی نقاشیت نیستم.»
«تو هم هستی.»
یونس باز در نقاشی دقیق شد ولی چیزی نفهمید. «یعنی من ماهی ام؟»
«نه، داخل شکمشی.»
یونس بلند خندید.

 

+ به نام یونس - علی آرمین

ناامید باش تا به امید برسی...

«در این مدتی که چله را آغاز کرده ای، افتاده ای در یک جدال بزرگ میان خودت و خودت. 
تو شمشیر کشیده ای روی خودتو داری به دست خودت، دنیای درون خودت را خراب می کنی و من خیال می کنم باید همین کار را بکنی. 
یادت هست استاد می گفت تا شک نکنی به یقین نمی رسی؟ 
دیگر حرفی برای امید دادن به تو ندارم برادر! 
ناامید باش تا به امید برسی. 
هرچه می خواهی شک کن تا یقین را بیابی...»

 

+ پادرمیانی - محبوبه زارع
 

هیچکس فردا را ندیده...

«خواستگارت را به خاطر ثروت یا حتی فقرش رد نکن. 
ببین وفا و چشم و رو دارد یا نه. 
دین اگر داشته باشد همه این ها را دارد. 
ببین خواستگارت چقدر خدا را می شناسد. 
خداشناس اگر بود، زنش شو. 
از آینده نترس. 
هیچ کس فردا را ندیده.»

 

+ پادرمیانی - محبوبه زارع
 

هر لحظه ظهور

«دیشب سراغ استاد رفتم. 
درباره نشانه های ظهور امام زمان پرسیدم.
استاد حرف تازه ای به من زد. 
می گفت امام هر روز و هر لحظه در ما ظهور می کند. 
این ما هستیم که باید لحظه ناب ظهورش را در دل خود پیدا کنیم. 
می گفت امام مثل یک پدر، مسئول پرورش ماست. 
برای همین دعاهایی را که در راستای پرورش ما باشد، آمین می گوید و آنچه به صلاحمان نیست، صبر و تحملش را از خدا برایمان می گیرد.»

 

+ پادرمیانی - محبوبه زارع
 

فقری که دوست دارم

صدای مرد عرب در گوشش پیچید: «فقرت تا پایان عمر ادامه خواهد داشت، زیرا صلاح دین تو در همین است.»
لبخندی زد: «فقری را که تو صلاح من بدانی، دوست دارم.»

 

+ پادرمیانی - محبوبه زارع
 

یاریِ امیرالمؤمنین

یاری علی فقط برگذاری جشن غدیر نیست.
علی از ما می خواهد که امام زمانمان را یاری کنیم.
اصلاً ولایت یعنی همین.
شیعه باید تا آخرین قطره خونش همه دغدغه و فکرش یاری امامش باشد.
در هر لباسی و هر نوعی که باشد.

 

+ پادرمیانی - محبوبه زارع
 

پدرِ شیعه ها

«ما شیعه ها پدری داریم که همیشه پناهمان خواهد شد.»

 

+ پادرمیانی - محبوبه زارع

دزدی که دزدی نکرد...

حامد تا صبح هزار بار مرد و زنده شد. 
اول تصمیم گرفت بار و بندیلش را ببندد و از شهر خارج شود اما می دانست دیر یا زود گیر شهباز می افتد. بعد به این فکر کرد که شهباز را ناکار کند اما شهبار هیچ وقت تنها جایی نمی رفت. 
سر آخر کلاه و جوراب به سر و صورت کشید و طناب و الماس شیشه بُر و خمیرِ منفجرکننده ی لولاهای گاوصندوق را توی کوله پشتی اش جا داد و خودش را از بام چهار همسایه ی مجاور رساند به تیمچه ی فرش فروش های بازار وکیل. 
شیشه ی نورگیر یکی از فرش فروشی ها را بُرید و طناب آویزان کرد و شروع کرد به پایین رفتن از طناب که چشمش به گنبد فیروزه ای حرم افتاد و یاد قول و قرارش پای ضریح. راه آمده را بالا رفت، طناب را باز کرد و برگشت.
صبح روز بعد شهباز سرِ کوچه ی منزل حامد دستگیر شد.

 

+ دختر جمعه ها - جمع نویسندگان

استادِ قصه گویی

آن طور که خود می گوید، بهترین قصه ها از آن اوست.
استاد قصه پردازی است.
قصه های آفرینش، قصه های خوب ترین و پلیدترین های خلقتش و قصه هایی از انسان و زندگی.
بیراهه نیست اگر بگوییم خدا با وصف خالقیتش، خلق قصه را به ما آموخت تا حرف های مان دل نشین تر شود.
چرا که داستان با خلق تصاویر بر دیواره ی ذهن ما حک شده، ماندگار می شود.

 

+ دختر جمعه ها - جمع نویسندگان