"علی بن موسی الرضا را باید دید. او امام است و امام به گفتن نمی آید. نه واژه کمک می کند و نه زبان یاری. عقل هم در این بساط، بازیچه است. از من بشنو و باور دار که امام معصوم به تعریف درنمی آید. امام معصوم را باید دید، باید تماشا کرد."
+ اقیانوس مشرق - مجید پورولی کلشتری
عمران: "هرگز زنی ندیدی که عاشقش شوی؟ زنی که حاضر شود در کومه ات با تو زندگی کند و تو مردش باشی!"
پیرمرد سری تکان می دهد و می خندد. "هرگز به چشم های هیچ زنی نگاه نکرده ام."
+ اقیانوس مشرق - مجید پورولی کلشتری
"تو شیعه ای؟"
عمران لبخند می زند. "باشم یا نباشم؟"
"بی گمان شیعه نیستی!"
"از کجا دانستی؟!"
"از آنجا که در راه خراسانی و تا دیدار علی بن موسی الرضا تنها چند روز فاصله داری و میل و رغبتی در تو نیست و راهی دیگر را می طلبی. جوان، من اگر جای تو بودم و پاهای تو را داشتم و قوّت تو در جانم بود، حتی امشب نیز اینجا نمی ماندم. تمام داشته و نداشته ام را رها می کردم و راه خراسان را در پیش می گرفتم. یک بار دیدن روی حضرت می ارزد به داشتن تمام دنیا."
+ اقیانوس مشرق - مجید پورولی کلشتری
"آیا نمی شود بر خاک بنشینم و با خدای خود، به زبان خود، سخن بگویم؟!"
پینه دوز سری تکان می دهد و تسبیح در دست می چرخاند و می گوید: "آن که تو می گویی، بسیار زیبا و پسندیده است؛ اما نامش مناجات است و دیگر، نماز نیست. نماز کلید مناجات است."
+ اقیانوس مشرق - مجید پورولی کلشتری
"جادو، دستگاه ابلیس است و چیزی نیست جز فریب حواس و قوای ذهنی. اما اعجاز نمودِ قدرت پروردگار است به دستِ حبیبش. سحر و جادو کاری می کند که تو اشکال را به شکلی دیگر ببینی و این خطای چشم های توست. اما اعجاز در ماهیّت اشیا اثر می گذارد و ذات آن ها را تغییر می دهد."
+ اقیانوس مشرق - مجید پورولی کلشتری
عِمران خنجر را در پارچه می پیچد و می گوید: "تا خراسان چقدر راه است؟"
پینه دوز به افقی دور نگاه می کند. "به حساب آنکه روزها در راه باشیم و شب ها اتراق کنیم، نزدیک هفت روز."
"پس راهی نیست."
پینه دوز لبخندی می زند و نگاهش می کند. "همین راه که در نظر تو اندک و کوتاه می آید، چه آدم ها که سال به سال، در دل، رفتنش را نیّت می کنند و در عَمَل، پاهایِ شان حتی یک قَدَم همراهیِ شان نمی کند. حدیثِ خراسان، حدیثِ شهرهای دیگر نیست جوان! حدیث اقبال است. اگرچه خانه علی بن موسی الرضا خانه خدا نیست؛ اما خانه کسی است که در دلش جز خدا نیست. خراسان بیشتر از آنکه حدیثِ مسافت و جاده و راه باشد، حدیثِ طَلَب است. باید امام بطلبد تا دل بخواهد و پا برود. اگر امام بخواهد، تمام راه ها به او ختم خواهد شد."
+ اقیانوس مشرق - مجید پورولی کلشتری
حضرت علی «علیه السلام» می فرمایند: فرصت ها چون گذر ابرهای بهاری، از دست می روند. پس فرصت های نیک را دریابید.
+ اصول و روش های حفظ قرآن - محمدعلی سلیمانی
در نبرد اُحد پس از اتمام جنگ، وقتی مسلمانان اقدام به دفن شهدا نمودند پیامبر امر فرمود شهدایی را که حافظ قرآن بوده اند، قبله ی دیگر شهدا قرار دهند. این توجه و اهتمام حضرت رسول «صلی الله علیه و آله و سلم» به حافظان، نشان از ارج و منزلت معنوی حافظان قرآن می باشد.
+ اصول و روش های حفظ قرآن - محمدعلی سلیمانی
امام باقر «علیه السلام» طی حدیثی حاملان قرآن را به سه دسته تقسیم فرمودند: عده ای قرآن را تلاوت کرده و آن را وسیله ی امرار معاش و تقرب به ملوک و تفاخر به مردم قرار داده اند. عده ای دیگر از حاملین قرآن فقط حروف آن را گرفته و حدودش را ضایع ساخته اند، خداوند، امثال ایشان را زیاد نکند. و قسم سوم از حاملان قرآن، با دستورات شفابخش آن بیماری های فکری و قلبی خود را درمان می کنند؛ شب ها با تلاوت قرآن مأنوسند و روزها در صحنه های زندگی از آن الهام می گیرند و به خاطر انس با قرآن پهلو از رختخواب تهی می کنند. پس خداوند به برکت این گروه از قراء و حاملان قرآن بلا را از اجتماعات دور می کند و به خاطر آنان باران رحمت خود را فرود می آورد.
+ اصول و روش های حفظ قرآن - محمدعلی سلیمانی
رسول خدا «صلی الله علیه و آله و سلم» می فرمایند: تعداد درجات بهشت مطابق تعداد آیات قرآن است پس هنگامی که حامل قرآن داخل بهشت می گردد به او گفته می شود بخوان و بالا برو که برای هر آیه ای درجه ای است بنابراین بالاتر از حافظ قرآن (که به جهت عمل نمودن به قرآن لیاقت ورود به بهشت را پیدا کرده) درجه ای نیست.
+ اصول و روش های حفظ قرآن - محمدعلی سلیمانی
