سنگ ریزه های تسبیح گو

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به چهرۀ علی بن ابی طالب علیه السلام لبخند زد و ما را به دستان او سپرد؛ صدای تسبیح و ذکرمان هنوز بلند بود.
مرد یهودی به علی جوان نگاه می کرد و به دهان بازماندۀ ابوجهل.
ابوجهل دستش را دراز کرد تا بر دست او هم تسبیح بگوییم؛؛ اما مگر می شود بر جسمی پر از ظلمت و دشمنی، جای سخن از نور و حقیقت باشد! خاموش شدیم.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ما سنگ ریزه ها را چون گوهری گران بها دوباره بر دست های مهربانش گرفت؛ بوسید و بر پشت درِ خانه اش گذاشت.

 

+ حنانه شو - رقیه بابایی