بیایید برای زینتِ دوشِ نبی گریه کنیم!

«در روز عید قربان، شما عالمان، همۀ شما، در مصلای نماز حاضر می شوید و همراه با نماز عید، داستان ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام را بیان می کنید، و وقتی می گویید ابراهیم خنجر بر گلوی اسماعیل گذاشت، های های گریه می کنید و فریاد می کشید و دستار از سر می اندازید! آیا مگر اسماعیل قربانی شد؟ آیا مگر خداوند از قربانی اسماعیل چشم نپوشید؟ پس چرا گریه می کنید؟!»

بغض دوباره راه گلویش را بست. صدایش به لرزه افتاد و چشم هایش دوباره بارید. «بیایید بر آن قربانیِ سر بریده ای گریه کنیم که نور دیدۀ مصطفی و سیدۀ زنان عالم بود! بیایید برای آن شهید مظلوم کربلا گریه کنیم که پیمان شکنان و بی غیرتان و لعنت شدگان او را با لبان تشنه ظالمانه سر بریدند و سر مبارکش را بر نیزه کردند و حرم محترمش را به غارت بردند! بیایید برای سیدالشهدا حُسین گریه کنیم! برای نور دیدۀ رسول الله. آن حسینی که زینت دوش نبی خدا بود. چه شده است که اکنون شما قاتلانِ او را امام و پیشوای خود می دانید!»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

اولین مردِ مسلمان

«همۀ مسلمانان در این باره متحدند که علی علیه السلام یک لحظه هم به خدا شرک نورزید و از همان کودکی خدای یگانه را می پرستید، درحالی که ابوبکر پس از چهل سال جاهلیت و بت پرستی مسلمان شد.»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

برترین و محبوب ترین

«خود شما مگر حدیث تشبیه را روایت نکرده اید که رسول خدا فرمود: هرکس می خواهد آدم را در علمش، نوح را در تقوایش، ابراهیم را در بردباری اش، موسی را در هیبتش، و عیسی را در عبادتش بشناسد، علی را ببیند. رسول خدا در همین یک روایت، صفت چندین پیامبر اولوالعزم را در علی علیه السلام جمع کرده است. پس علی علیه السلام پس از رسول اکرم، از همۀ انبیا برتر است و محبوب ترینِ خلق خدا پس از ایشان است.»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

ضربۀ برتر

«این را حتماً شنیده اید که در جنگ خندق وقتی همۀ احزاب به جنگ پیامبر آمدند، علی علیه السلام، عمرو بن عبدود، قهرمان عرب را با یک ضربه از پای درآورد و رسول اکرم فرمود: این ضربۀ علی برتر از عبادت همۀ جنیان و انسان هاست.»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

مباهله

«پیامبر چه کسی را به عنوان نفسِ خود، با خود به مباهله برد؟ آیا او کسی جز علی بن ابی طالب بود؟»

کسی پاسخ نداد. «مسیحیان نجران که در محل مباهله حاضر بودند، با یکدیگر می گفتند اگر محمد با سرداران و بزرگان خود به میدان آمد و شکوهِ مادی و قدرت ظاهری خود را نشان ما داد، معلوم است که اعتمادی به نبوت خود ندارد؛ اما اگر با فرزندان و عزیزان خود بیاید، پیداست که آن قدر به خود ایمان و اعتقاد دارد که حاضر است عزیزترین کسان خود را فدا کند. با ورود پیامبر، سران مسیحی بهت زده به هم نگاه می کردند. حتی مسیحیان هم به درستی اهل بیت پیامبر علیهم السلام و منزلت آنان را شناختند. شما از مسیحیان به پیامبر نزدیک تر نبودید؟»

باز هم صدایی از کسی بلند نشد. «اسقف نجران با دیدن همراهان پیامبر گفت: «من چهره هایی را می بینم که اگر دست به دعا بلند کنند و از خدا بخواهند که بزرگ ترین کوه ها را از جای برکَند، فوراً کنده می شود. ما نباید با این چهره های نورانی وارد مباهله بشویم که شکست می خوریم و یک مسیحی هم روی زمین باقی نخواهد ماند!»

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

حقیقت

حقیقت هیچ گاه در اکثریت نبوده است. خیلی از آن ها که با مولایمان حسین جنگیدند، گمان می کردند در رکاب رسولِ خدایند.

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی

اکسیرِ آدمیت

کاش جابر حیّان دنبال اکسیری بود که ما را آدم کند! ما انسان ها عناصر بی ارزشی هستیم، خاکیم و آب، آتشیم و باد. هیچ کداممان با هم فرقی نداریم، اما یکی می شود مثل جانوران و درندگان، بلکه از آن ها گمراه تر، یکی هم می شود اشرف مخلوقات، مثل رسول خدا، مثل علی علیه السلام. کاش جابر حیان دنبال اکسیری می افتاد که به ما انسان ها بزند و آدممان کند. ما فقط هیزم های جهنمیم، اگر حقیقت را درک نکنیم. از چهارپایان گم راه تریم، اگر غافل باشیم.

 

+ کیمیاگر - رضا مصطفوی