مباهله
«پیامبر چه کسی را به عنوان نفسِ خود، با خود به مباهله برد؟ آیا او کسی جز علی بن ابی طالب بود؟»
کسی پاسخ نداد. «مسیحیان نجران که در محل مباهله حاضر بودند، با یکدیگر می گفتند اگر محمد با سرداران و بزرگان خود به میدان آمد و شکوهِ مادی و قدرت ظاهری خود را نشان ما داد، معلوم است که اعتمادی به نبوت خود ندارد؛ اما اگر با فرزندان و عزیزان خود بیاید، پیداست که آن قدر به خود ایمان و اعتقاد دارد که حاضر است عزیزترین کسان خود را فدا کند. با ورود پیامبر، سران مسیحی بهت زده به هم نگاه می کردند. حتی مسیحیان هم به درستی اهل بیت پیامبر علیهم السلام و منزلت آنان را شناختند. شما از مسیحیان به پیامبر نزدیک تر نبودید؟»
باز هم صدایی از کسی بلند نشد. «اسقف نجران با دیدن همراهان پیامبر گفت: «من چهره هایی را می بینم که اگر دست به دعا بلند کنند و از خدا بخواهند که بزرگ ترین کوه ها را از جای برکَند، فوراً کنده می شود. ما نباید با این چهره های نورانی وارد مباهله بشویم که شکست می خوریم و یک مسیحی هم روی زمین باقی نخواهد ماند!»
+ کیمیاگر - رضا مصطفوی