۲۷ بهمن ۰۰ ، ۰۸:۰۰
ناامید باش تا به امید برسی...
«در این مدتی که چله را آغاز کرده ای، افتاده ای در یک جدال بزرگ میان خودت و خودت.
تو شمشیر کشیده ای روی خودتو داری به دست خودت، دنیای درون خودت را خراب می کنی و من خیال می کنم باید همین کار را بکنی.
یادت هست استاد می گفت تا شک نکنی به یقین نمی رسی؟
دیگر حرفی برای امید دادن به تو ندارم برادر!
ناامید باش تا به امید برسی.
هرچه می خواهی شک کن تا یقین را بیابی...»
+ پادرمیانی - محبوبه زارع