خوشبختیم... اما نمیدانیم!
وقتی ایران بودم به یاد سختی هایی افتادم که برای حجاب داشتن تحمل کرده بودم. برای حجاب خیلی سختی کشیدم و بی احترامی های زیادی بهم شد. اما با تمام وجودم سعی کردم حجابم را حفظ کنم. در کشور خودم به خاطر حجاب چند باری من را بازخواست کردند با این حال حجابم را نگه داشتم. برای همین فکر می کردم چقدر خوشبختند زن هایی که توی کشوری زندگی می کنند که راحت می توانند حجاب داشته باشند. ولی وقتی به ایران آمدم و دیدم بعضی ها همین حجابی را که من برایش این قدر جنگیدم رعایت نمی کنند دلم خیلی شکست. من هفت سال در آرزوی این بودم به جایی مهاجرت کنم که بتوانم راحت و آزادانه حجاب داشته باشم و حالا که به اینجا آمده ام می بینم زنانی هستند که می خواهند آن را نداشته باشند. خیلی حیفم آمد. یاد آن ضرب المثل معروف ژاپنی افتادم که می گفت: «انسان ها دنبال آن چیزی هستند که در دستشان نیست.»
+ تولد در توکیو - به کوشش حامد علی بیگی