۲۶ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۲:۰۰
لالایی
با اینکه از قرآن چیزی نمی فهمیدم و معنایش را متوجه نمی شدم همین صوت تنها برایم عین لالایی بود. آرامم می کرد. هر وقت به فکر خودکشی می افتادم کافی بود هندزفری را فرو کنم توی گوشم و قرآن را پلی کنم. همان موقع آرامش سر تا پایم را فرا می گرفت. به یک عالم دیگر می رفتم. حس پوچی درونم از بین می رفت. احساس قدرت می کردم. انگار پشتوانه ای داشته باشم.
+ تولد در توکیو - به کوشش حامد علی بیگی