کبوترهای بقیع

قبل از این که به فرودگاه مهرآباد برسی مادرت تلفن کرده و گفته بود برای کبوترهای بقیع گندم بگیری. بسته ای گندم از پسرک دست فروشی که در میان مردم می چرخد، می خری. دم در می ایستی تا گندم را به کسی بدهی. ناگهان مردی را که چمدانش در فرودگاه گم شده بود، می بینی. به هوای تشییع جنازه ای که آورده اند خودش را تا جلوی در بقیع جلو می کشد. پلاستیک گندم را به سرعت به دستش می دهی. زرنگ تر از آنی است که فکرش را می کردی، متوجه منظورت شده و سریع خودش را به داخل کشانده است. دو قدمی پشت سر جنازه راه می رود و بعد پلاستیک گندم را سوراخ می کند و تا شُرطه ها بفهمند پرت می کند طرف قبرهای ائمۀ بقیع. کبوترها که به طرف گندم ها پر می کشند، انگار می کنی که مادرت هم به آرزویش رسیده است.

 

+ ماهی ها پرواز می کنند - مریم بصیری